Dag kleintje, Het wordt nu elke dag een beetje zwaarder. Zwaarder om je overal mee naartoe te dragen, zwaarder om de hele dag op die bureaustoel te moeten zitten, zwaarder om thuis de stomste klusjes te doen, ... Af en toe kom je mama even kietelen en dan weet ik weer waarvoor ik dit allemaal doe. Geduld is een schone deugd... zeggen ze dan.
Vanaf vandaag is het officieel want we hebben er allebei onze handtekening onder gezet. Mijn Bart is jouw papa! Dat wil zeggen dat je zijn familienaam krijgt en dat hij na de geboorte naar het gemeentehuis kan gaan om je aan te geven zonder dat hij mama daar bij nodig heeft.
Vanavond voor de zesde keer naar de gyneacoloog alweer. En toch is mama nog altijd zenuwachtig als ze in die wachtzaal zit. En vooral heel nieuwsgierig om jou weer eens naar de camera te zien lonken. Deze keer moesten we niet naar Lennik, maar hadden we een afspraak in het ziekenhuis in Halle. Jammer... Zo krijgen we de nieuwe praktijk van dr. Lauwers nog niet direct te zien. Maar dat is natuurlijk niet zo belangrijk als jou zien. Ze had ons gewaarschuwd dat het wachten in Halle lang kon duren en daarom hadden we de plannen voor ons huisje meegenomen. Dan konden we die samen nog eens goed bekijken voor de huisjesman morgen weer langskomt. De nesteldrang heeft bij ons overdreven grote proporties aangenomen Uiteindelijk hebben we niet lang moeten wachten en konden we jou al snel bewonderen. Alleen valt er steeds minder en minder te zien. Hier een stukje hoofd, daar een stukje arm of een stukje been. We hebben je twee keer heel schattig zien gapen en dat was wel erg leuk. Verder is alles naar goede gewoonte perfect in orde: de omtrek van je hoofdje en je buik is perfect normaal en ook je billetjes hebben de juiste proporties. Een normale kleine spruit dus. En je weegt nu 1.900kg! De doorbloeding van de navelstreng was ook goed in orde, dus je krijgt nog steeds genoeg eten. Mama mag lekker voorthuppelen zoals ze aan het doen was tot de volgende afspraak op 13 december.
Nog 2 maanden en je bent er... De 'grote dag' komt nu steeds dichterbij. Het wordt steeds moeilijker om niet de hele dag door aan jou te denken. Wat wil je, mijn buikje zit voortdurend in de weg, ik moet om de zoveel tijd naar het toilet spurten voor een plasje en jij kan bij momenten goed doorschoppen! Bij voorkeur op het moment dat mama eigenlijk lekker in slaap zou willen vallen. Ik begin stilaan af te tellen naar onze verjaardag (11&12 december) en dan naar Kerst en Nieuwjaar en dan naar ???
Mila
