Papa: Zouden we Mila eens op het springkasteel laten zitten. Mama: Als zij dat wil, ja. Papa: We zullen eens proberen. Mama: Ga wel mee, eh!
En
van zodra Mila haar pamperpoepje op het kasteel zat, was het alleen nog
maar lachen, gieren en brullen. Dat wiebelige, springerige, hobbelige
wekte blijkbaar op de lachspieren van ons kleine poppemie. Alleen er
weer af komen was minder tof...
Mila
