Vandaag kon Mila voor de allereerste keer sneeuw bewust meemaken. Het woordje sneeuw was al snel ingeburgerd en daarna volgde KOUD. Maar het was wel leuk!
Waarom heeft mama vandaag zoveel tijd voor Mila-berichtjes? Waarom is mama niet druk aan het werk?
Mila is helemaal ziek!!! Ze heeft een dikke hoest en heel veel koorts. Zo zielig. Straks komt de dokter gelukkig eens kijken. Ondertussen kan mama alleen maar veel zorgen en troosten.
En de diagnose is: oorontsteking langs twee kanten. Dus veel pijn en veel traantjes.
Onlangs was Mila twee dagen lekker thuis met mama: een klein beetje vakantie samen ... En dat was LEUK!
We zijn samen naar de markt gegaan, we hebben lekkere hapjes gegeten, we speelden urenlang buiten met de bal of binnen met de blokjes, ... Wij willen MEER!!!
Een kort verslag van ons kleine poppemie haar avondritueel: - lekker smullen (bokes of papatjes met mama en pap) - de dag wegspoelen met een ontspannend badje (met veel wateroverlast in de badkamer als gevolg) - pyjama aan - tandjes poetsen - knuffelen met mama en papa (zo lang mogelijk) - en ergens tussendoor nog een flesje drinken als het goed zit met de eetlust - en dan DODO!
Nadat we al heeeeeeel lang hadden gezegd: "We moeten eens met Mila naar het bos gaan', is het er onlangs eindelijk van gekomen. Het werd 'den bos van Gaasbeek'. Mila was vooral verzot op de eendjes, het water en de kastanjes die overal in het bos lagen. En ze heeft zelfs hele stukken zelf gewandeld (behalve in de buurt van het water, want daar wilde ze veel te graag IN lopen).
Na veel verzoekjes uit alle richtingen volgt er nu eindelijk nog eens een berichtje over onze kleine spruit ...
Te beginnen met het belangrijkste nieuws natuurlijk: onze kleine meid wordt GROTE zus! (rond 24 februari)
Ze weet al heel goed dat er met dat ronde buikje van mama iets te gebeuren staat. Af en toe moet de T-shirt van mama 'open' en dan wil ze de buik strelen en kusjes geven. Dan kijkt ze soms ook met vraagtekens in haar ogen naar de buik en zegt ze 'Baby?'. Hoeveel ze er al van begrijpt, kunnen wij niet weten natuurlijk ... Maar ze toont plots toch heel veel interesse in haar babypop: die moet dodo doen, gewassen worden en ze wil zelfs haar tutje met hem delen. Nu nog afwachten wat het wordt met een echte baby in de buurt!
En dit was dan de laatste stap onderweg naar terug. Het was hier al een beetje frisser, maar toch redelijk zonnig en droog (overdag dan toch). Mila had weer geluk met een glijbaan en wat zand. Veel heeft ze niet nodig... En het was ook de camping van de laatste keer: de laatste keer slapen in de van, de laatste keer tandjes poetsen in de openlucht, de laatste wandeling,... en de laatste keer aperitieven als een grote meid :)
Het heeft even geduurd voor Mila spaghetti lekker begon te vinden, maar in de openlucht smaakt alles blijkbaar beter. Ze smulde haar buikje rond en ook haar haartjes, haar kleren, de stoel, enz. mochten meegenieten!
Hier hadden we ECHT de zon gevonden. En er was ook een rivier om ons mee te amuseren. Mila maakt haar voetjes (en de rest!) graag nat, dus dat was een schot in de roos. Badderen gebeurde hier met een schitterend zicht op de achtergrond trouwens...
Helaas zijn er veel bochten voor je OP een berg geraakt en daar werd Mila toch wel HEEL ziekjes van. Gelukkig stonden er als beloning paardjes op de berg. Het was er ook wel een beetje frisser en winderig. Tja...
Hehe, eindelijk zijn we echt op reis. En de eerste camping is al direct een paradijsje voor Mila: een speeltuin met een glijbaan en... eendjes, geiten, poesjes, varkens, konijnen,... M.a.w. kwaakkwaak, bei, auw, kkkrrrrr,...
Papa: Zouden we Mila eens op het springkasteel laten zitten. Mama: Als zij dat wil, ja. Papa: We zullen eens proberen. Mama: Ga wel mee, eh!
En
van zodra Mila haar pamperpoepje op het kasteel zat, was het alleen nog
maar lachen, gieren en brullen. Dat wiebelige, springerige, hobbelige
wekte blijkbaar op de lachspieren van ons kleine poppemie. Alleen er
weer af komen was minder tof...
Mila ontdekt de zee voor de allereerste keer... en ze vindt et LEUK! Mama dacht dat ze bang zou zijn en papa dacht dat ze zelfs niet op het zand zou willen lopen. Maar nee hoor, Mila vond het dus LEUK! Ze keek vol verwondering naar het zand, het water, de vogels... En ze wilde zelfs graag de golven gaan vangen. Daar was het alleen niet het weer voor en haar schoentjes waren ook al niet waterdicht. Dus moest papa goed opletten dat Mila niet op haar poep in het water terechtkwam, maar het was dus wel LEUK!
Mila vindt dat er nog veel werk is aan onze tuin. Daarom heeft ze zelf al haar gerief bovengehaald en is ze zelf maar aan de werken begonnen. Niks zo leuk als spelen in de modder!
En ja hoor... na lang aarzelen, veel twijfelen en hopen applaus, aanmoediging en bevestiging heeft Mila eindelijk de stap gezet naar de eerste stapjes op haar eentje. En ze GENIET!
Na een maand in het grote bad begint Mila al goed te wennen. De eerste keren had ze mama of papa nodig bij haar in bad als morele steun. Nu hoeft dat al lang niet meer. Ze haalt de zotste kuren uit... Rechtstaan, duiken, zwemmen, plonzen, enz. Als onze kleine waterrat in actie is, is het bad te klein!
Marijke heeft twee weekjes welverdiend verlof en nu heeft Mila heel veel lieve oppassers. Donderdag was tante Tineke aan de beurt en dat was superLEUK!
- zotjes doen in de wasmand - lachen naar het vogeltje - samen in de potten roeren
en wie weet wat ze samen nog allemaal hebben uitgespookt!!!
Mila
