Hehe, zoveel meegemaakt dit weekend. Dat kan ik allemaal niet vertellen, hoor. Daarom maar een verslagje met de fotootjes die mama en papa hebben gemaakt. We logeerden in Citta Romana, een vakantiepark in Hellevoetsluis. Dat ligt aan de Nederlandse Noordzeekust. Het was er erg rustig, zonnig en mooi.
Fit is onze kleine schat niet meer geraakt voor haar bezoekje aan meter! Ze heeft verschrikkelijk veel last van slijmpjes en deze avond was haar temperatuur zelfs een beetje aan de hoge kant. Allemaal niet zo goed dus. En ons kleine muisje is er zo zielig onder. Voor de allereerste keer ziekjes: ze weet niet goed wat haar overkomt. Ze slaapt heel veel en als ze wakker is en de slijmpjes zitten in de weg, dan zit ze zielig te kreunen. Hopelijk voelt ze zich snel toch wat beter...
Nog twee keer slapen en dan gaan we er samen een weekendje tussenuit! Mama en papa zijn dan 10 jaar samen en dat moet gevierd worden. En natuurlijk mag Mila mee. We gaan met zijn allen naar Citta Romana. Een vakantiepark aan de Nederlandse kust. Natuurlijk komen we achteraf uitgebreid verslag uitbrengen.
Vandaag was Mila voor de eerste keer een hele dag bij oma. Papa was natuurlijk haar tut vergeten, dus de eerste opdracht van oma was om er eentje te gaan halen. Want slapen zonder tut, dat doet ons kleine schatje niet meer. Verder vertelde Mila in haar eigen taaltje dat ze veel plezier heeft gehad bij oma. Ze gingen samen op tocht naar de Colruyt en ze brachten een bezoekje aan overgrootmoeder. Vanavond was ons kleine schatje heel moe van haar leuke dagje. We hebben haar nog niet veel anders zien doen dan slapen. Hopelijk slaapt ze vannacht ook lekker en is ze weer fit voor de allereerste dag bij haar meter.
Daar gaat mijn tongetje weer. Ik weet nog niet zo goed of het in of uit mijn mondje hoort... En tegenwoordig wordt alles onderzocht met mijn mondje: mijn handjes, mijn armen, mama's arm, mijn slabbetje, mijn kleertjes, mijn speelgoed,...
Een belangrijke dag vandaag in het leven van ons nieuw gezinnetje: mama terug aan het werk en Mila naar de onthaalmoeder. Natuurlijk was het voor mama een beetje moeilijk deze morgen. Al zo vroeg in de ochtend afscheid nemen van haar kleine meisje, terwijl ze anders samen met haar nog een klein dutje kon doen nadat papa naar het werk was vertrokken. Papa bracht Mila naar de OM en stuurde mama dan een berichtje dat ze daar goed was aangekomen en dat ze op haar gemak was. Een eerste geruststelling... Mama had het druk met post en mails en nieuwtjes op het werk, maar ze dacht toch heel veel aan haar kleine poppemie. Na de middag was het dan ook tijd om even te bellen naar de OM. Mila deed het daar goed. Ze had goed gegeten en lag net lekker te slapen. Er waren vandaag toevallig alleen maar meisjes en die hebben ons mie in de watten gelegd als een prinsesje. Hun persoonlijke levende baby-pop, zeg maar. Ze hadden er plezier in om ons meisje aan het lachen te krijgen, dus dat zal ze wel leuk gevonden hebben: zoveel aandacht en entertainment. Mama stopte natuurlijk om 17u stipt om haar kleine prinsesje op te gaan halen. Ze zat heerlijk op schoot en had dus absoluut geen klachten. Ze zal daar nog verwend worden! Mama mist kleine Mila natuurlijk verschrikkelijk veel overdag en ze voelt zich ook een beetje schuldig dat ze alweer aan het werk moet terwijl haar meisje nog zo klein is. Helaas kan het niet anders. Het zal voor ons allemaal wennen worden aan de nieuwe routine, maar we komen er wel in.
Mila speelt voor de eerste keer in het park dat papa en opa in elkaar knutselden. Ze wordt al een grote meid! Het kleine wiegje is verdwenen en nu staat er een speelparadijs...